Δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες
174
post-template-default,single,single-post,postid-174,single-format-standard,bridge-core-2.6.3,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,vertical_menu_enabled,qode_grid_1300,footer_responsive_adv,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-24.8,qode-theme-bridge,disabled_footer_bottom,wpb-js-composer js-comp-ver-6.5.0,vc_responsive

Δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες

Οι δίαιτες με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες (LCD) έχουν λάβει μεγάλο ενδιαφέρον και είναι εξαιρετικά δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια. Τα οφέλη αυτών των διαιτών συνδέονται με την απώλεια βάρους, τη βελτιωμένη γλυκόζη αίματος νηστείας, την αντίσταση στην ινσουλίνη και τις λιποπρωτεΐνες – όπως τα τριγλυκερίδια, η χοληστερόλη, λιποπρωτεΐνη υψηλής πυκνότητας, τη μειωμένη αρτηριακή πίεση και τη συστηματική φλεγμονή. Παρόλα αυτά, η ασφάλειά της παραμένει αντιφατική επειδή μπορεί να είναι υψηλή σε ζωική πρωτεΐνη ή λίπος, όπως το κόκκινο κρέας αλλά χαμηλή σε φυτικές πηγές όπως φρούτα, λαχανικά και φυτικές ίνες.

Σε μεγάλη προοπτική μελέτη παρατηρήθηκε ότι υπάρχει μια U- σχέση με το συνολικό κίνδυνο για θνησιμότητα, ακόμα και όταν η κατανάλωση ζωικής πρωτεΐνης είναι ελάχιστη. Φαίνεται λοιπόν, ότι μια διατροφή χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες είτε είναι πλούσια σε πρωτεΐνη, λιπαρά, είτε είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη και λίπος επιβεβαιώνει τη U- σχέση. Βέλτιστη είναι μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες, με πρωτεΐνη και λιπαρά κυρίως φυτικής προέλευσης, που σχετίζεται με την μείωση του κινδύνου θνησιμότητας από όλες τις αιτίες.